Tete,
Sen hiç zehir zýkkým gördün mü Tete
Ben gördüm... Ateþtendi rengi
Bir kadýnýn ellerindeydi
Benim uçan balonlarýma sarýldýðým gibi sarýlýyordu
Patlamýþ balonlarýma vurduðum gibi vuruyordu
Çocuktum korktum,
Kuytu bir yere saklandým
Ömrüm dedi elindeki ateþ kýrmýzýsýna...
Bir sarýldý
Bir vurdu
Zýpladým...
Aðzýmdaki sakýzým fýrladý bir çam aðacýnýn kuytusuna
Biliyorum
Þimdi diyeceksin ki
- ben ateþi de hiç görmedim ki!...
Parmak uçlarýna dokun Tete... bak bakalým orada sessiz lekeler yok mu ?
Ýþte ateþ onlar.
Kýrmýzý da ateþe benzer
Az öteden çaðýrýr seni
Ýçinde sessiz çýðlýklarý vardýr
Çocukken büyümek istersin
Bir anda küçültür büyüksen eðer... sen parmak uçlarýnda tut onu yeter...
Sonra kapadým gözlerimi ateþin kuytusunda
Kýrmýzýnýn daracýk tünellerinde yok olup gittim
Zehir olsun,
Zýkkým olsun
Ömrüm dedi kadýn bir daha vurdu, bir daha
Sonra ateþ yaktý sarýlýp, ömrüm dediði kýrmýzýya
Gitti Tete.
Biliyorum, þimdi diyeceksin ki,
- ateþ ?
Ben en çok zehir zýkkýmla baþbaþa kaldým Tete
Tanýmak istedim kendisini
Dokunmak hatta
Ateþin içinden eskimiþ, kýrmýzý bir erkek kazaðý çýktý
Ýlk kez o zaman anladým zehir zýkkýmýn, zehirden baþka her þey olabileceðini Tete.
Davidoff