Bilinmezliðe doðru yol aldým Tüm suretlerde arýyorum o buseni, Bilmediðim gülüþün ve gözlerin... Hayatýn gel gitlerine zar atýyorum Belki boðuluyorum bu oyunda yine kaçmayý baþarýyorsun! Kurtarmýyorsun beni sensizliðinden...
Ellerimle yakaladým zannettiðim kelebek misali, Sonunu bekler gibi, Öldür beni diyorsun. Velhasýl ömrün bir günlükken, Bekleme benden... Sen geldiðinde bulacaðým kendimi. Korkma kendinden bu kadar, Göster yüzünü, süsle hayallerimi...
Gelsen diyorum artýk Görsem yüzünü. Sürekli kaçýp kovalamaca mevcud Ýnmek istiyorum en yakýn durakta Kovalama artýk beni kaðýtlar boyunca, Biriktirdiðim tüm cümleleri harcatma boþuna!
Sen bu kadar korkak,bu kadar sarsak bir haldeyken, mavi duvarlarýný bana çevirme. Meçhul bir yolun baþýnda dururken; mahcup bir biçimde selamlýyorum seni bilki adým atmaya hazýrlanýrken, tersine döndü bedenin, göremiyorum! Kaçtýn tozu dumana katýp, kum dolu, toz dolu; uzun süre kullanýlmamýþ gerçeðime açýlan kapý...
Sana dair yaþanmamýþlýklarla doluyum, olmayansýn sen, bu yoksulluðun içinde bile var olma sebebimsin...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülden Demirkoparan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.