SEZDİRME GÖNÜL
SEZDÝRME GÖNÜL
Sana meyil verdim düþtüm peþine
Gül ün goncasýnda, bülbülsün Gönül
Kaþýn çermeleme, eðme eþine
Þirin caný candan, bezdirme Gönül
Býrakýp da beni gitme çok ýrak
Muhabbeti kesme, kavilde durak
Hep gelecek için hayaller kurak
Kirpiðini kaþa küstürme Gönül.
Ben senin aþkýna çýra olmuþum
Yaz günü temmuzda hepten solmuþum
Dilinden dökülen, alaz kormuþum
Kamil ol derdini, sezdirme Gönül.
Sana pervaneyim, sende dönerim
Coþar umman kimi, baþa dönerim
Yürekte mum olup, þama dönerim
Yarý seyyah edip, Gezdirme gönül
Dediler ki, senden özge yar olmaz
Ruhu tenden alan, can murat almaz
Tebessümlü yüzde gam keder kalmaz
Bu aþka hürmet et, ezdirme Gönül.
Men aþýðým gezer, halden bilmedin
Gözde yaþ kalmadý, dönüp silmedin
Her iki cihanda elin vermedin
Gül dururken diken, derdirme Gönül.
Özlem ÇETÝN/MANÝSA
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.