þiir buradaydý
oradan aþaðý atladýlar...
tutmalýydý gözlerini çirkin ruhundan þeytanýn
çaðdýþý kaldým
henüz büyümemiþken ellerim
rahibe saçlarýný açtý
delikanlý sakallarýna rahim damladý
dedelerini gördüm
artýk zamanüstü yatýp kalkan küfürlerim olgunlaþtý
þahsiyetsiz mihraplarýnda yorgundu kutsal mecaz
bir adada gemi vurdu
dudaklarýmý ýsýrýp durdum
ne yapýyorduk,
bir hikaye yazýyorduk, þiir buradaydý
aþklar kirli asfaltlarýn arasýna boþalýp uzanýyordu
güneþsiz inlemeler de
sokak adý oluyordu yarýn
korkmadan sarsýlýyordum
týknaz gülüþlerinde geçen günler kadýnlar
bileklerim de bir zenci öpüþü
hayatý duble giyiyordum
terim kalmadý
uyandým, indim koþarak merdivenlerden
sonra sen geldin aklýma
ilkokul gülüþü
ipek saçlarýn kimselerin öpemediði yer de
þiir oradaydý
ben vardým
seni düþünüyordum
sen yoktun
yalýnayak kaldý hüzün komamýz
çiðnenirken ayrýlýklar
evet, sol yaným, hatýrasýz kýrýklýk
izin vermedi yalnýzlýðýmýz seyrine ikimize birden
ama henüz çok erken
ellerin soðuk
uykusuz
kalbimde mermer
kan gecelik
varýyorum/ yüzünü asma izi kalýr kabahatin sevgilim
sarýlýrken