Eylül de yirmi yaş sendromu
"Her þeyin bir sonu vardýr" derler, benimde!
Tik tak, tik tak, tik tak
Kalkýyor gözlerimden, yaþamýn i mge perdesi
Ve keskin bir barut kokusu, sarmalýyor her yanýmý
Hoh, ölüm kokuyor nefesim...
Hani derler ya "film þeridi gibi geçer" yaþadýðýn her an. Görüyorum!
Görüyorum.
Aylardan þubat
Gece ki, zifiri karanlýk
Bir doktor, çekiyor baþýmý hemþirenin yardýmýyla
Ve bir kadýn baðýrýyor, çýðlýk çýðlýða! Bu, annem olmalý...
Çocukluðum.
Âh, bu son nefesimde bile
Bana türlü türlü iþkenceler çektiren
Kayýp diye adlandýrdýðým, cehennem yýllarým!
Görüyorum.
Cicilerini giyinmiþ, bir kýz
Elinde beslenme çantasý ile, kapýnýn eþiðinde beliriyor.
Ne kadar da masum, ne kadar da mutlu, ve sevinçli.
Annesi,
Siyah önlüðüne ördüðü
Yakayý takýyor boynuna. Aa bu benim...
Ýnsan bazen "unutulmaz" acýlar yaþar.
Biraz bulanýk,
Belki de bölük pörçük, aný demeti bunlar
Ama anlatmalýyým, yazmalýyým gördüklerimi.
Ne de olsa;
Yaþarken hayat,
Bir tiyatro sahnesi deðil mi?
Repliklerden öteye gidemeyen.
Ya da, bir þarký nakaratý. Efkara efkar, neþeye neþe katan?!
Ýþte ’o’ sahnelerden bir kare.
Görüyorum.
On yedi, on sekiz yaþlarýnda bir genç
Beþ, altý, yedi yaþlarýnda bir kýz -yardým edin- diye baðýrýyor
Ama nafilê, çöküyordu ’o’ masum bedene, çirkinliðin abidesi!
Ve -adam oldum- diyordu, erkekliðinin son damlasýný býrakýrken, saflýðýn yitiriliþine...
Adamlýk nedir?
Sanýrým;
Daha çocuk yaþta
Dayýnýn, amcanýn oðlu tarafýndan "tecavüze" uðramak!
Kimliðinin, hayallerinin, geleceðinin
Ergenliðe ulaþtýðýn gün, nakarat gibi
Sona eren korkularla, bitmesi demek.
Ýþte böyle;
Sayýn seyirciler.
Bir film karesidir hayat,
Ölmeden, bir kaç dakika önce görülen.
Yani, eylül de;
Yirmi yaþ sendromu bu
Bir kýzýn günlüðünden, gözler önüne sürülen!
Peki ya "kýz" hiç mi hata yapmadý?
Yaptý elbet. Lakin anlatamaz! Çünkü yoruldu.
Reklam alalým, araya lütfen...
02.09.2013 istanbul
Adnan bilgiç
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.