"Aþk da bitti" diyordu þair
Soluksuzca tekrar tekrar
duyunca acýyan sesini
aklýmdan silmek istediðim
seni anlatan þarkýlar
yarýda býraktýðým þiirler
bakýpta tutamadýðým ellerin
ve sevipte saramadýðým yüreðin
geldi aklýma..
Aðladým
neye aðladýðýmý bilmeden
acýyla söylenen cümleye mi?
yoksa sensizliðimemi..
bilmedim yar bilemedim...
Toprak olsaydým da
sen düþen her yaðmur tanesinde
yeþertseydim umutlarý
ne yaðmur olup yaðdýn üzerime
ne güneþ gibi açtýn gönlüme yar
öyle bi halde koyup gittin ki beni
acýyan sen yanlarýmý
merhem etmek istedim
þairin her haykýrýþýný..
olmadý, yarým kalan hikayemin
baþ rolünde acý çeken ben
aþk bitti dedikçe
inadýna tazelenen sevdamýn
zehri içimi eritse de
hala sen diye yanýyorum sessizce...
Boþ kalmýþ ellerime bakýyorum da
yüreðinin sýcaklýðýnda terleyen avuçlarýmdan
eser kalmadý artýk
meðer sensizliðin ayazýnda
ne zormuþ ellerimde donan gözyaþýmý silmek...
Duyma gökleri inleten suskunluðumu
örselendi duygularým
kimliðini kaybetti þiirlerim
aþkýyla yaðmurlarý yaðdýran kadýn
gittiðin yerde mutlu ol
ve ben öleyim sessizce yokluðunda...
01.09.2013
Rasim Yýlmaz