Gözlerinde bir hýçkýrýk sesi. Þimdiki týlsýmlar çok tembel
Yaðmaktan bitap düþmüþ bir bulut, ki en iyi arkadaþým Dilleri çok zehirli, þehvetli yorgunluklarýnýn “Aðaç dallarýnda sallanan uyku kuyularýný koparmayýn, kýrýlýrsýnýz” “masallarý doðru sür, riayet et, ten edebine”
Bana biçtiðiniz ömür bu mu; bu düzmecelerde Bu çivinin tahtasý benim, çakýn siz, çakýn daha
En baþtan biliyordum, bir karanlýktan daha hýzlý koþamayacaðýmý
Bazý cümlelerimin paramparça kalmýþ özneleri Vakitsiz açan bir hüzün, ötesi çok daha aðýr
Yeni doðmuþ bir merdiven, daha kaç basamaðý acýlar içinde Çýktýkça ateþler açýyor ýþýk çiçekleri, son basamakta ölü bir iskele Yanaþamýyorum, o kadýnlý saatlerime, son basamak ýssýzlýðý
Anadan doðma bir silgi, dilimdeki kirler Alamazsýn sen çölümü, boynumda birikmiþ intihar tanelerini Silemezsin fýsýltýmý, sana
Onca yýlýn telaþý, Pazar yerinde satýlan yokluklarým Daha o üzüm tepelerinde satacaklar geçmiþimi Sonra dörtnala öleceðiz, morarmýþ geceler hep bedava
Bir çatý katýnda döllenirken bir sonraki direncimiz Ýþte tam burada konaklayalým, sen iyisin, atlarý ben vururum Biliyorsun, bazý beraberlikler su istemez, iz istemez Nihayetinde; gül, dikenin anasýdýr
Oktay Coþar Sosyal Medyada Paylaşın:
Oktay Coşar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.