Deli kýsraklar gibi parlýyor yaðmur Boylu boyuna akýyor hüzün Topraða karýlýyor Arza nakþettiðim yüzün Sen yüreðine kerpiç dökerken Gözlerini söküp yüzümden Kýrpýk bakýþýnýn yangýnýný söndürürken Dünü iþtihayla kazýman ne hazin Süleyman kadar yaþasan da bu kubbede Kimseye atmayacak Bana attýðý gibi kalbin
Ýki yürek arasýný faize yatýrma Bu ayrýlýk uzamasýn Yýkýp viran ettiðin gönlüm An be an kanamasýn Geceyi örttüðünden beri üstüne Terk ettin varlýk alemini Kýrdýn güllerin ruhunu okþayan Kýlýçtan keskin kalemimi
Susmakla ölmek arasý Dumanlý bir yoldayým Ekmeðime kan doðradýn Katlime çýkarttýn ferman Celladýma diz çöküp Canhýraþ yalvarmaktayým Al canýmý kurtulsun nazlý yarim Ölümden baþka güzel ülke mi var Onun olmadýðý bu dünyadan Ayrýlýrým mütebessim Mavisine aldandýðým dünya Bir gün daha kara geçtin Al canýmý ya Rab Yaðmur gibi kar topraða Mutmain olsun gönlü Zulmü seven þirin yarin
Sosyal Medyada Paylaşın:
festival44 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.