NEVŞEHİR HATIRASI

Bu yýl bizi baðrýna basacaktý Nevþehir,
O yüzden diðer iþler edildi hemen tehir.

Hacý Bektaþi Veli uzatýnca kollarý,
Yunus Emre misali arþýnladýk yollarý.

Ya nasip diye diye týrmanýrken daðlara,
Toroslardan zindelik uçuþtu dimaðlara.

Boynu bükük dururken tarihî Ulukýþla,
El salladýk uzaktan selam verdik bakýþla.

Niðde’den ileride sola doðru kývrýldýk,
Susamýþ bozkýr gibi hasret ile kavrulduk.

Usulca göz kýrparken Derinkuyu beldesi,
Kulaðýmý çýnlatmýþ Yeter Haným’ýn sesi.

Eridi mesafeler ramak kaldý menzile,
Etraftaki yamaçlar döndü beyaz bir kile.

Gaipten gel ederken Damat Ýbrahim Paþa,
Nihayet rastlamýþtýk yolda ilk arkadaþa.

Bizler henüz oteli sorup da bulamadan,
Dostça bir el sallandý yandaki arabadan.

Geç de olsa gelmiþtik saat vurunca beþi,
Birden bire durakta indi Hakan ve eþi.

Sabah erken gelenler dolaþmýþ gün boyunca,
Öyle memnun oldular sesimizi duyunca.

Hasrete çelme takýp sarýldýk doya doya,
Yükseldi sevincimiz Orta Anadolu’ya.

Hacý ve Gönül ile tanýþtýk bir kez daha,
O meçhul çay bahçesi dostluða oldu vaha.

Nam-ý diðer ihtiyar olsa da Yusuf abi,
Etrafta pervaneydi ev sahibi pek tabii.

Biz o gece dostluðu çaya þeker eyledik,
Titreyen dudaklarla neler neler söyledik.

Bir rüya âlemine uyandýk sabah yine,
O muhteþem vuslatý kazýdýk tüm beyine.

Çocukça bir neþeyle çýkýldý erken yola,
Kaymaklý Yer Altý’nda ilk kez verildi mola.

Uzun kuyruk bekledi aþaðýya inenler,
Bizlerle nefeslendi yarý yoldan dönenler.

Güvercinlik vadisi Uçhisar’ý süslemiþ,
Çatlamýþ topraklarý nice baðlar beslemiþ.

Esentepe nazýrdýr Göreme müzesine,
Butik oteller çýkmaz zirvenin hizasýna.

Güzel atlar diyarý Kapadokya bölgesi,
O Aðacýn Altý’ndan baþka yoktur gölgesi.

Karanlýk ve tokalý kilise isimleri,
Yýllara meydan okur asýrlýk resimleri.

Çömlekte mahir hepsi yenir testi kebabý,
Tadý damakta kalýr pek doyurmaz ahbabý.

Kýzýlýrmak nehrinden Avanos da allanýr,
Asma köprüden geçen uzun süre sallanýr.

Ürgüp’te çok meþhurdur Üç Güzeller bacasý,
Bir çocuk bir de anne uzun olan kocasý.

Fotoðraf çekilirken dizildik iki safa,
Neslihan feryat etti: Siz de çökün bir defa.

Güldük koro halinde gök kubbeye dinlettik,
Rehberi fazla yorduk en sonunda inlettik.

Tatlý bir yorgunlukla döndük otele geri,
O akþam tam dokuzda lobi toplanma yeri.

Yemekler yenilince geçtik þöyle köþeye,
Son program olunca hüzün çöktü neþeye.

Vuslat Ateþi dilde bölüm kavuþtu marþa,
Söyledik bir aðýzdan çýktý sesimiz arþa.

Duygu yüklü cümleler sanki veda busesi,
Gizlenen göz yaþlarý çatlatmakta her sesi.

Ýlk ayrýlan Sevilay düðümlendi kelime,
Dostlarýn firkati bu ateþ düþtü elime.

Osman abi ve Sait sabah ayrýldý bizden,
Derken acý tebessüm Refik ile Filiz’den.

Nilgün ile Müzeyyen beraber gidecektik,
Eþim, kýzým ve de ben elveda diyecektik.

Herkesi saymasam da gönlümdedir yeriniz,
Türkoloji aþkýyla parlasýn hep feriniz.

Mazinin raflarýna býraktýk hoþ bir seda,
Gelecek yýla kadar hoþça kalýn, elveda.

27.08.2013[kalin]
Sosyal Medyada Paylaşın: