Yaþým alabildiðine otuz
gözlerim alabildiðine dalgýn
Bir cehennem yangýnýndan kaçýrýlacak öncelikler gibi
dar aðacýna aþklarýný kazýyan sevgililerden kýskanýyorum ölümü
Kendini doðuran binlerce günden uyanýyorum bu þehre
Yüzünden düþen onlarca benden baþlýyordu sorular
Oysa temelinden çalýnmýþtý aþk
Çareyi cevaplarda arayan varoþlar gibi
çarpýyordu cümleler saða sola
Ýntikam duygusu nefrete boðulan renkler gibi
baþýma üþüþüyor bulutlar
en sevdiklerimden baþlýyor ýslatmaya
çiçekler, peygamber kuþlarý...
Gözlerinin hatýrýna siyaha çalýyor gece
gökyüzüne hilal çizen çocuk oluyor
adý meçhul sokak lambasý
Geçmiþini affeden binlerce günahtan sýyrýlýp
tövbemi saklýyorum her zamanki yerinde.
Ölmeyi bahane eden intihar gibi
takýyorum ilmeði boynuma
acemi cellatlardan kurtarýyorum aþký
Ve biten bir günün sabahýnda
Yaþým alabildiðine otuz
gözlerim alabildiðine aþýk.