Yýldýzlarýn arasýnda topraðýmýz ufaktý, Oysa toprakta göðe bakan bir tek göz bile yoktu. Yýldýzlar benden uzaktý Bir baktým; Gözüme altýn bir damla gibi aktý Yakýndý ýþýðý...
O kadar çoðaldý, o kadar uzadý ki bacalar Saçlarýndan asýldýlar, Eðildi baþlar, Sulandý topraklar...
Küflenmiþ kaldýrýmlarda geçen ömür Uyur uyanýk anýlar, Tomurcuk gül soluyor minik eller nasýr içinde Geç kalmayý yüze saçýyor ömür Anladým ki göze inen sisler, Göremedik yýldýzlarý...
Sabahlarý taze süt gibi beyaz, Akþamlarý kadýnlarýn esmer teninden ýlýk, Geceleri üzüm salkýmlarý gibi yýldýzlýyken hava Düþtük yataða! Kan geliyor boðazýmýzdan. Ýçimde ýslak bir toprak, Kulaklarýmda kazma sesleri...
Perdesiz pencereler... Pencerenin dýþýnda yýldýzlý geceler. Ömür geçmiþ giderken Ýyi bak yýldýzlara, Onlarý göremezsin bir daha...
Karanlýk; Ay ýþýðý düþtü ve dedi; Madem aklýnda ýþýklý gece var Benden izin sana Sev sevebildiðin kadar...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülden Demirkoparan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.