þahitliðim, yüreðimdeki kelimelerim kadardý yalnýzca. benim dilimde kocaman haykýrýþlar, senin dilinde ise, suskun kaçýþlar...! gecelerim þimdi en karanlýk düþlerimin gölgesinde nefessiz... kimliksiz.. sahipsiz...
oysa ki, en derin acýlarýmýn mavi rengiydin sen. göz yaþlarýmýn tuzunu alan ellerim, bildiðim tüm harfleri yok saydýran, dudaklarýmdan usulca sýzan tek isimdin sen.
ya þimdi? yarým yamalak bir sevda hüznü düþürdün yüreðime darmadaðýn ettin, sana kurulmuþ tüm cümlelerimi öksüz býraktýn dilimdeki bütün ’’seni seviyorum ’’larý susuyorum artýk susturuyorum; bana ’’gel ’’demeyen çýðlýklarýný gömüyorum bütün sevdamý; kurumuþ bu aþkýn topraðýna artýk gözyaþlarýmda yetmez ýslatmaya
gidiyorum þimdi.....! seni bulduðum o ilk yere son bir kez daha sesleneceðim saðýr yüreðine neden ? deme...! yarýmdým sana geldiðimde, belki belki yeniden tamamlarsýn beni yine kendinle... /NergizA/ Sosyal Medyada Paylaşın:
nergizA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.