sabahlarý ölü bulundum misafir gittiðim her evde
bir yattým birdim
bir kalktým ikiydim birdenbire
senin ismin çünkü hem bana
hem dünkü hayata fezleke
kentin damlarý
kuþku kývamýnda yürüyordu çeyrek zamana
bir göz intihar ediyor
diðeri sürmesinde saklarken gerçeði
merdiven boþluðunda
kayýp diller elifbasý söken çocuklar aðlýyordu
kuþkularýma ilahiler dilenirken
kal demelerle geçti ömrüm
yapay sarsýntýlara fire veren bakýþlarý sayarken
yap-boz parçalarým arasýnda
iyi niyet söylemlerim
ve kýrýlmaya kývrýlmýþ ruhum
kýrýk ampuller kadardý ýþýðýn
bütün kamaþma bundan
ve bütün karmaþa
özlemek vakit alýr ömür alýr
hiç gerek yok
insanlar yalnýzken aynalara bakarmýþ en çok
sýrrýnda saklý bir iç sesin iniltisi ile çatlayana kadar
oysa baþtan çýkmak giz deðil
ödeþmekse unutmak
noktalarýn esamesi okunmazken
“git” kasidesi sular seller gibi ezber
caniler içlerinde taþýrken kayýplarýný
ben ancak ben kadar ölüm
ve senin gözlerin
yeminini bozan “bir duyun” beni
kal demeler ve çeyrek zaman
tozlu baðlaçlarda küflenmiþ ketumdur
bir þeylerden geriye kalan
dökülür saçlarýndan
ilkyaz gibi
býrak toplama hafýzalarý
daðýnýk kalsýn umutlar hiç zahmet etme
kýlavuzu cehenneminde
sessiz harf taþýyan
yamalý bohçadan cinsiyetsiz ademoðullarý
kalpten on beþ gurur boyu eðildi
yaþanmamýþ her þeyin kudurgan parmaklarýný
öperek kanatarak
dudaklarýmýz ürperirdi dilimizin seyrine
þu kanatlarým olmasaydý eðer
kanatýrdým geçmiþimdeki
geleceðin emanetçisini
söz bu iþte
herkesin dilindeki çið
oysa sende bu þiire elçi
ben ilk býraktýðýn yerdeyim
baþka neremden açýklanabilirim ki
ben seni senle bitirdim yavaþ yavaþ
aðlamak gelmedi aklýma, gözyaþý hayat israfýdýr…
alicengizoyunu
(…ellerim meþalen, gözlerim meþgalense eðer yaklaþmasýn yüksek gerilim hatlý bedenime ayrýlýk… )