Sen yokken yol aldým hep eðe eðe
Boynumu, bu aþký taþýmak zordur
Kurbaným gözünde yeþil bebeðe
Aþký yazmak kolay yaþamak zordur
Hani gün batarken elini tutsam
Baþýný göðsüme koyup uyutsam
Rüyalara dalýp dünü unutsam
Ýþte o zamanda mekâným kordur
Yeni boy gösteren merkez çarþýda
Geçenlerde gördüm seni karþýda
Sevgili, özledim; azcýk ýþý da
Bir sefer ne olur zamaný durdur
Ýtiraf etsem mi ey gözü ela
Ey zamana vurgun sanki Sümela
Yeþille aranda kalsam mesela
Önce çok sev sonra katil tut, vurdur
Sen yokken uykuya daldýðým anda
Sen yokken gittiðim kýrsal alanda
Seni düþünürüm kalsam talanda
Bil ki seven gönlüm yýkýlmaz surdur
Yeþile çalarmýþ ela derler yâr
Gerçek aþkta vardýr düzen ve ayar
Âþýklar çileyi mükâfat sayar
Son sözüm ölürken sen hep yaþa, dur