Matem havasý ve ben nefes almaya çalýþýyorum Seni akýttým yüreðimden gözbebeðime, Kýrk parçaya bölünmüþlüðümle, tükenmiþliðim... Yalnýzlýðým doðum sancýlarý gibi öksüz çocuklar gibi titremekte, Çatlamýþ ellerim yeþeren fidan istemekte Sen esirgemekte.
Sert ayazýndayým, üþüyorum... bitiyorum...
Gün eðri düþerken omuzlarýma Tamurar edilen sokak hücrelerinde Tetiði çekmekteyim ömrümün son demine Kýrk parçaya bölünmüþlüðümle, tükenmiþliðim... Ýhraç edilmiþ þehir iþgallerinde, Baþbaþa kaldýðým geceler karanlýðýn kollarý cebimde Sen gitmekte.
Yangýnlarla sarmaþ dolaþ yüreðim Topraða emanet et beni... ölüyorum...
Ýbadet eder gibi sevdim seni Niyetli idim ; nehir yataðýnda susuz kaldým Ýçimi dolduran nefeslerin göz yaþlarýmla bozuldu niyetim Üzgünüm; Bunca zamandýr sen olduðum için! Affet; fazla sevdim...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülden Demirkoparan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.