Kendime tutunamam

Seni unuttum dediðin zamanlar da beni dinle
Unuttum demek , unutmayanlarýn uydurduðu hile
Göz kapaklarýmda iðne , yanaðýmda sille

Ne olur beni aklýndan silme, Ben yurtsuz, yersiz
Senden gelen acýlar, sensizlikten daha densiz
Söyle ne yaparým Küçücük ellerimle sensiz ?
Bu gidiþler yersiz...

Gördüm baktým ki Alýþýrsýn diyen dostlarýn dudaklarýnda fitne
En temiz sulardan yansýmalarým bakýyor gözlerime kinle
Meftun yürek günahlardan nasýl arýnacak söyle kim le ?

Kendimi düþkünlüðün kollarýnda ne zaman bulsam Kapýmda gurur
eylül sonrasý yaðmur kokusu, Aklým aklýnýn saðanaðýn da durur
Yüreðe dayalý olmayan inanç köprü sonuna varmadan çürür
Derdi veren dermaný bilir, yaþadýklarým yaþayacaklarýma kefil

sarsma beni ne olur devir, korkularým baþladý yine
Gitme dur burada, bu iyi bir karar deðil , baþka yol dene.
Ayrýlýk etlerimi parçalayan hain bir mengene. Destek ol dengeme

Hiç kimse hatasýz deðil ki , Piþmanlýklarýmýz kadar yakýn bize Mekke
Hatalarýný Azat ettim, daha önemlisi. AfAllâhu ’anke.
Kýssadan hisse, anlatacaklarým böyle...
Ama iþte...


Ama Ýþte...
Bir uçurumun kenarýna geldik yine , rüzgar saklý ceplerimde
Dokunma !
dayanamam atlarým.
tutunamam kendime , Ah kanarým.

Ama iþte..
Ýçimi seninle doldurmuþum
Tanrým ben ne kadar’da boþmuþum.
bilmediðim bir yolda koþmuþum.
Dokunma ! dayanamam aðlarým. silemem gözyaþýmý kanarým.


Güngör Kaya
Sosyal Medyada Paylaşın: