hiç tanýmadýðým insanlar siyah beyaz fotoðraflar iliþtirmiþ gökyüzüne....
stratonikeia kapalý bir çýðlýk ruhumda gördüðüm eski þarap taslarý gözlerimde resim gibi yitik o çaðlarýn aþk tanrýsý mevzudan uzak ve eski taþ duvar dibinde kurumuþ otlar gibi kölelerin ýslýklarý......
antik yalnýzlýklar vuruyor ütopyada dar sokaklar uzanýrken stratonikeia/da insanýn içinden eflatunu göresi geliyor ve yaðmur tenime deðmeden önce yunan tanrýlarý düþüyor kirpiklerime...
hala duyumsuyor gibiyim kutsanmýþ eski el yazýlarýndaki kadýn kadar anlatýlmaz ýhlamur çiçeklerini düþünmekten vazgeçtiðim botanik düþ gezmelerinde okuduðum kitabýn arasýna koydum siyah beyaz yaðmurlarý ve artýk gözlerimi kapatýp acýlý bir ezgi büyütmenin vaktiydi...
bir kez daha geleceðim sana....antik aþkýna...
Sosyal Medyada Paylaşın:
aslan bülent Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.