Gitmemen gerekirdi,
Anýlarýmýz vardý seninle, bitmemen gerekirdi.
Ben geçmiþime dönüp baktýðýmda seni görüyorum,
Sadece seni.
Ve gelenlere bakýyorum,
Ve gidenlere...
Sen gitmiþtin öyle deðil mi?
Sen bu koca ayrýlýðý benim üzerime yýkmýþtýn.
Yalanlarýnla süslemiþtin ihanetini...
Neyse zaten yalnýzlýk ve ben yakýþýyoruz.
Arada özlüyorum seni, sonra yalnýzlýða yaptýðým ihanet geliyor aklýma,
Susuyorum...
Kan kusuyorum...
Sonra gidiyorum bana gelen herkesten,
Sonra kaçýyorum insanlardan, insanlýktan.
Bir defter alýyorum elime ve yazýyorum,
Yazýyorum...
Seni yazmak, onca gün, onca saat, onca saniye, onca salise sonra...
Çok zor, seni yazmak kafiyesizliktir,
Seni yazmak karaktersizliktir bir bakýma...
Ve bütün bunlarý göze alýp,
Seni yazýyorum,
Kahretsin!
Hilal Özcimbit
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.