yaz boðucu kimsesizliðinden sýyrýlsaydý bizde kalmazdý aðýr hüznü tüm býrakýlmýþlýklarýn balkona çýkmaya üþenir sýkýntým apartman giriþlerine serinlik çökenedek açýlmaz gözlerim...
sana heveslenir ufkum yaz ömrünü alýr düþlerimin zaman atlamayý öðreneli kanýksadým yanýmda olmayýþýný da...
gece hayatýyla kurtulur gün ve bir akþam yemeðinde ölmek isterim karþýnda güze kadar uyanmamak tatlý sarýlarý erken çöken günün ilk soðuklarýnda uykusuz yüzümü yýkayana kadar ölü kalmak...
yaz köpüklü sulara çaðýrýr acýmý tembel çaresizliðim kollarýný arar bulutsuz göðe küfürle bakar beklenti terli ve yapayalnýz sadece seni isterim bir senin sesini...
ayrýntýsý sýk aklýma düþer çay içiþinin ikindiler de küser gölgeye kitaplar tükenir baþucumda orta çaðýna dönerim hüznümün þarkýsýz aðlamayý beceremem...
yaz iþçiliðimi anlamaz bir sen anlar seversin yazýn suçu yok sen yoksun senin de suçun yok suçlu yokluðun...
kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın:
kagan_iscen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.