Yokluðumu giydim yine üzerime Gölgem biçare Etrafta kimseler yok Sadece ben ve yokluðum Uzanýyorum yýldýzlara Artýk kana kana içiyorum yalnýzlýðý.
Gözlerime saklanmýþ bir avuç güneþ yokluðumda Rüzgarsa nazlý bir çocuðun gülüþünde Bendekilerle beraber Mutluluk nokta nokta bir þiirin dizelerinde.
Yokluðuma karanfiller sermiþim mýsra mýsra Hasretler bir kýrýk gül sayfada Kemanýn tellerinde kan çiçekleri Bedenimin duvarlarý sanki Sanki buz gibi Yokluðum çok kalabalýk Yokluðum kucaklayacak kadar yakýn Ben kadar uzak.
Ne zaman saçlarýmý savursam ýlýk bir rüzgara Bir hüzün düþüyor avuçlarýma Gözlerimde sakladýðým güneþ Ateþ olup yakýyor yokluðumu.
Vuslatlarýn tutuþtuðu odada dizeler hasret hasret Küllerinden doðan mazi yokluðumda bir enkaz Yokluðum bir alaca karanlýk Ruhumu tamamlayan yarým kalmýþlýðým Varlýðýmda kör bir kelepçe Bedelini ödediðim.
Bir esmer gölge yokluðum, öylesine mutlu olduðum Bazen bir þiir, bir þarký bazen Bazen gülüp çoðu zaman aðladýðým Yokluðum,yokluðunda avunup, varlýðýnda boðulduðum Hatýralara saplanan bir kara hançer.
Yüksel Beyocaktan.18.8.2013
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yüksel Beyocaktan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.