Gözyaþlarýmý unuttum sen giderken Sensizliðe yakýpyakýp söndürdüðüm sigaralarý Varlýðýnla avunurken yokluðunla yaþayamadýðým seni Sevmiþtim yokluðunu Anladým ki, yokluðun deðil Varlýðýn yakýyormuþ canýmý…
Yoksun ya þimdi’!
Bir bilebilsen gelecekten ne kadar u/mutluyum. Göz pýnarlarým duruldu Gözyaþým akmaz oldu, Surat asmýyorum artýk, tebessüm eksilmiyor yüzümden Anladým sen gidince zaman durmuþ…
Mutluluðum deðil u/mutsuzluðum senmiþsin! Yanlýþ anlama yazdýklarým sana deðil Üzerine de alýnma sakýn Bunlar sevdiðim kadýn/ým/a… Geldiðine sevinemediðim tek sevdiðime…
Ben çoktan unuttum seni! Kimdin? Neydin? Sahi adýn neydi? Onu da hatýrlamýyorum artýk! Ýþte sen karma karýþýk düþüncelerimin Çözemediðim üç bilinmeyenli denklem gibisin Gittin arkana dönüp bakmadan ya Çoktan unuttum seni…
Mustafa KARAAHMETOÐLU 12.08.2013
Sosyal Medyada Paylaşın:
MUSTAFA KARAAHMETOĞLU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.