Söz gümüþse, sükût altýn Ve farkýndayým geçen zamanýn. Yeri geldi konuþtum, Dile geldi tüm duygularým. Bazen sussa da dilim, Neye yaradý ki, Yine ben, yine bendim Girdabýnda yalnýzlýðýn. Faturasý bana yýkýldý, Pervasýzca sürüp giden Tüm çýrpýnýþlarýn. Tek suçlusu benmiþim gibi, Tüm yaþanmýþlýklarýn, Fütursuzca üstlendim Bana kesilen tüm hesaplarý. Bin kere, milyon kere, Hep depreþti yaralarým, Yaralý bir kuþ gibi, Her daim kýrýk kolum, kanadým. Bitmek bilmez sözlerim, Sesim çýkmasa da zaman zaman, Her fýrsatta gözlerimle anlatýrým. Bazen neþeli, Bazen kederli; Hüznün bile vardýr Elbet bir hikmeti. Gün geçer, Devran döner; Böyle gelmiþ bu düzen, Hep böyle gider. Birer ikiþer çekildi Kabuklarýna tüm seyirciler. Geride kalan ne varsa avucumda, Üç beþ kýrýk hatýra. Ne zaman sýkýþsa baþým, Kol kanat gerer Yaradan; Gücüm, kuvvetim, bitmek bilmez þevkim, Mecburum oynamaya, Üstlendiðim rolü. Ya, diðerleri… Herkes baþrolde Kendi hikâyesinde, Sonunu asla bilmese de.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülüm Çamlısoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.