Söz bir, Allah bir; Kul olmanýn deðerini bil. Bir tek ben deðilim ki, Hak yolunda yanýp tutuþan; Önce insaným, Derdi, tasasý olan; Yeri geldi mi de, Mutluluktan aðlayan. Her þey bizler için, Belki þimdi zifiri karanlýk, Bir de bakmýþsýn ki, Yarýn, dünyan apaydýnlýk.
Yazý var, kýþý var; Hayat bu, Engebeli yolu, taþý var. Pembe ise hayallerin, Yeri geldi mi de, Kâbuslarýnýn aðýrlýðý, Üzerine çöken.
Dünya malý bu; Zengini yer, içer; Uzaktan bakan yoksulun, Ýçi gider. Bir an, yýldýzlar yanar söner; Yeri gelir: Gök gürler, Güneþ kâinata küser.
Ýyisi, kötüsü; Zalimi, mazlumu; Baðrý yanýðý. Dile gelir acýsý, tasasý, Ýnsan bu, Yaradan’ýna sevdalý. Yeri göðü inletir, Gözyaþý sel olup, akar gider. Dünü saklý geçmiþinde, Umudunu saklar yüreðinde. Ýnsan, bir kum tanesi, Hikmeti saklý gönlünde, Ýnancý bitmez, Allah’ý zikreder her nefesinde.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülüm Çamlısoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.