BU GÜN DE ÖZLEDİM

Güneþ bu gün de cömert,
Kenti baþtan sona aydýnlatýyor.
Kuþlar cývýl ötüyor aðaçlarýn dallarýnda,
Güvercinler takla atarak süzülüyor gökyüzünde
Bulutlara nispet edercesine
Dalýyorlar aralarýna,
Gözden kaybolup sonra yeniden çýkýyorlar.

Ýnsanlar bir aþaðý bir yukarý gidip geliyor.
Sokaklar alabildiðine kalabalýk.
Rüzgar, aðaç dallarý arasýnda ýslýk çalarak esiyor,
Yapraklar koro halinde
Özlem þarkýlarý mýrýldanýyor.
Penceremden seyrediyorum etrafý
Umarsýzca…..

Mahallenin küçük beyleri !
Minik prensesleri !
Ekmeklerini almýþlar fýrýndan
Evlerinin yolunu tutuyor .
Haylaz minikler sokakta top oynuyorlar.
Mahalle esnafý kepenklerini açýyor bir bir,
Bakkal müþterileriyle hasbýhal ederken,
Manav dýþarýda sebzelerini diziyor yine.
Gazeteci çocuk abonelere gazetelerini býrakýyor,
Erken daðýtmanýn telaþýyla
Yükleniyor bisikletinin pedallarýna.

Yasladým baþýmý pencereye,
Yine kokunu istedim rüzgardan.
Yine sensiz yarým yamalak döndüm odama.
Bu gün de bir baþka yaþadým hasretini.
Bu gün de özledim.
Bu gün de özleminle yandý yüreðim!!

Sosyal Medyada Paylaşın: