Ýstanbul caddelerinin bir anlamý vardý. Yürüdüðüm her adým da, her durakta seni arar; otobüs, tramvay ve vapur duraklarýnda seni beklerdim.
Sokak lambalarýnýn altýnda, kaldýrým taþlarý bilir seni, benle denk olarak.
Düzünelerce boþ þiþeler, çektiðim sigara dumaný anlatýrdý seni bana.
Hayalimdi seninle oturup sabahlara kadar içip içip sýzmak, sabah olduðunda bir birimize bakýp gülmek.
Býkmadan, usanmadan bir birimize sevdiðimizi söyleyip sarýlmak ...
Þimdi kendimi keþkelerle avuturken, sen baþka ellerde bense usulca seni beklemekteyim.
Bir kýþ akþamý soðuktan üþüyen ellerimiz aþkla ýsýnmýþtý hani.
Metrelerce yürümüþtükte birbirimize bakamamýþtýk, konuþamamýþtýk hani.
Sessizce gülümsüyorduk.
Þimdi son tartýþmamýzda birbirinden ayrýlan ellerimiz ve þu yaz akþamýnda üþüyen ellerim.
Hani ilk günkü utangaçlýðýmýz kalkmýþtý da utanmaz konuþmalarla kazandýðýmýz kalplerimizi yerlere savurmuþtuk.
Gülümsemenin yerini bazen sessiz ve çoðu zaman yakarýþlý aðlamaya almýþtý.
Hatýrlýyor musun ?
Hani konuþacak birþey kalmamýþtýda yýldýzlarý saymaya baþlamýþtýk, sen ; gördüðün en parlak yýldýza beni bense gördüðüm diðer parlak yýldýza bu da sen demiþtim.
Her gece düþümde yýldýzlarý buluþturuyordum.
Bugün farkettimde sen güneþ ve bende ay olmuþuz, sen gelince ben, ben gelince de sen yoksun ve kalbim bu denli senden yoksun...
Hani bir evimiz olacaktý, bahçesinde uçuþan kelebekler ve aþkla parýldayan gözlerimiz.
Hani her biri sana benzeyen çocuklarýmýz koþuþturacaktý bahçede ve bizde mutlulukla seyredecektik.
Hani hayalini kurduðumuz koca ev varya þimdi kabir gibi sýkýyor bedenimi.
Ne koþuþturan çocuklarýmýz ne o renkli kelebekler nede sen varsýn..
Hiç biri olmasýn aslýnda sadece sen ol ve içimi ýsýtan tebessümün olsun.
Hani... neyse sevgin içimde hâlâ saklý ve sen hâlâ yaný baþýmdasýn...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.