EY YAR

Duymuyorum kör karanlýklarý
Görmüyorum eþiðimdeki sesini
Dokunamýyorum bal tadýna
O ne öyle dilin buza kesmiþ
Hayýr sen üþüyorsun
Ellerin üþüyor
Yüreðine kar düþüyor
Gözlerin kimsesizliðini ele veriyor
Neþeni gizliyor kirpiklerin
Kanlý yaþlarýn düþüyor yanaðýna
Ateþten gülleri almýþsýn dudaðýna
Közlerinde mazin duruyor
Yanýyorsun
Dumanýnda mutsuzluðun savruluyor

Duymuyorum gözlerini
Sözlerinde hüzün demleniyor görüyorum
Mutluluða yelken açmýþken
Girdabýndan korkulmaz denizin biliyorum
Korkunun ecele yok bir faydasý
Aþkýn kendisidir
Bu geminin her bir tayfasý
Açýl ufku saran ummana
Göreceksin denizin huzurunu
Ellerin üþümesin
Yüreðini ýsýtsýn Yezd’in güneþi
Kimsesiz deðilsin yalnýz da
Gözlerin ele vermesin seni
Yan tutuþ son dalýna kadar
Ýsin sardýkça yüreðimi
Saracak gözlerimi efkar
Duyuyorum ve de görüyorum artýk
Bensiz yapamýyorsun ey yar…





Sosyal Medyada Paylaşın: