kafdaðý’nýn eteklerine kuruldum
gölgemi ýþýklarla yýkayýp
saçaklarýn altýnda kalbimi harmanlýyorum
gelincik sütü saðýyorum dumanlanan gözbebeðimden
ay ýþýðýnýn dans ettiði maveraya yükseliyor suskunluðum
yalnýzlýðýma çýldýrýyor yýldýzlar
sen benim kýzýl ihtilalimsin ey yâr!
su akýþýnda kýrýlýyor geceler
yakamoz topladýðým ýrmaklardan
akrepler çýkýyor; ateþe yürüyor
ecel rýhtýmýna demir atmýþ umudumu
uçmaya hazýrlýyor eþsiz yolculuða
korkmuyorum; düþtüðüm firkat aðýndan
güller deriyorum eksik maviye
yahut kýzýl bir bulut açýyor üstümde
ruhumu örsüne yatýrýyor
merhametin rengi solgun,
biraz hýrçýn,
az düþ kýrýðý
son sahne geziyor gözlerimin önünde
saçlarýný çözüyor rüzgâr
sensizlik korkularý sarmalanýyorum…
Ey Denizim
ben seni hep aynalarda yaþadým
sonra alýp götürdüler karlý daðlara
geri gelmez mavi defterlerde sakladýðým o anlarýmýz
senin aðustosu yaþadýðýn yerde
benim gökyüzüm hep seni döner
her mum üflediðimde
gazel olup söz incileri dökülür dilimden
kelimeler kanatlarýný sana çýrpar
uçup gider dilimin kesilen en kutlu þiiri
o diyarlarý ardým sýra býrakýp
gözyaþlarýmý saðarým deva kapýlarýna
þimdi bütün yollar ýtýr:
Her yaným mecnun gibi süslendi
alnýma sürülen þafakla mehtabým sana hazýr
Rüzgâr vedayý esiyor Deniz’im..
nar gibi daðýtýyor seni; kor gibi topluyorum
gözlerinin dokunduðu yerler büryan þimdi
ölüm kol geziyor kadim mýsralarý
doyumsuz kýyýlarýnda son þiirini yazýyor yüreðim
ve kaderin aðýndan yürüyor aðustosu
-sularý çekilmiþ.