El deðmemiþ baðlarýn bozulduðu
en ateþli þaraplarýn kurulduðu mahzendeydik.
Çöl gönüllere yaþlý gözlerimizle yaðmaya geldik.
Söz yüzüðü takarak kalbimize,
en zor savaþtan çýkmaya
yüz yüze bakmaya geldik.
Sakýn kara çalma alnýma sevdiðim,
yüzümü yere baktýrma;
sonra bende kalýr kara gün
kara sevda.
Kara yel bozar uykularýmý.
Baþýmda kara bulutlar gezer.
Kara zindana düþerse umutlarým,
ben de kara kýþta kara topraða düþerim.
Tez duyulur kara haber.
Karalar baðlar duvarýmda salýnan resmin.
Görürsün
sarýlmadan sýrtýmdaki kara saplý býçaðýn yarasý,
kara bir taþa yazýlýr ismim.
Ýstersen kanatlanayým,
kül renginde bir ardýç
bir turna
bir keklik gibi.
Ýstersen martý olayým,
uçarken vurulayým mavi koyda.
Sevinsin avcý,
övünsün namlu,
þýmarsýn tetik.
Yeter ki karalar olmasýn.
Kimin umurunda!..
ö.n
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.