Moralim aðlýyor Ahmet Öyle nedensiz Öyle titrek Öyle çaresiz ki Ýçim kýyýlýyor Görmezden geliyorum
Ama biliyorsun Biz görmezden geliyoruz diye Yok olmuyor önümüzdeki sahne Kalp gözüm diyorum Neden bu kadar açýk Ve neden bu kadar uykusuz zihnim! Yaþlanacaðým Ahmet Vaktinden önce
Evin bütün kapýlarý açýk Ve bütün pencereleri Tüm rüzgarlar emrime amade Kahve çay sigara kitap Ve oðlum Öpücükler konduruyorlar ellerime Ellerim ne kadar zengin Ahmet Ellerim ne kadar kutsal Ve kirli ayný zamanda Ýzler diyorum Ahmet Silinmiyor Ve izlemek ölüm Çaresizce
Parmaklarýmý yok sayýp yaþamak istedim bugün Olmadý Ahmet Olmuyor Dokunmadan yaþamak yaþamak deðil
Hani bir kabusun ortasýnda sessiz çýðlýklar atarsýn Duyulmayacaðýný bildiðin derin kuyulardan Seslenirsin de Yüzüne çarpar sesin Yüzün daðýlýr þiddetinden Parçalanýrsýn da Tek parça durur gövden Sanýrlar ki ordasýn Soluðun kadar sýcak Soluðun kadar taze
Anlamýyorlar Ahmet Topraða kavuþamamýþ Nice cenazeler var içimizde Ve merhumu hep ‘’sað’’ biliyorlar
Sosyal Medyada Paylaşın:
deniz-ce Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.