KALMAMIŞ HİÇ BİR ŞEY

Kusursuz bir hayata kavuþmak için
Bunca yýl yýprattýk kendimizi.
Acýlar üretmekten baþka ne geçti elimize?

Soðuk gecelerimi ýlýk nefesin ýsýtýrdý,
Yangýnlarda kalýrdý yüreðim aþk içinde.
Þimdi ...
Ellerimde birikmiþ küllerden ibaretsin artýk !

Gidene yas tutmak için karalar baðlanýrmýþ ya,
Yokluðun karanlýðýn ta kendisi artýk.

Hayatýn tadý tuzu yok.
Gelmeyeceðini bilerek beklemek ;
Sonsuzluðun koynunda
Sonsuz acýlar üretmekten baþka bir þey katmadý ömrüme .

Zifiri bir hayatýn koynunda geceliyorum.
Boþuna beklenen onca sabahýn ardýndan
Payýma düþen karanlýklarla kalýyorum.
Aslýnda bu yolun baþý da sonu da karanlýktý.
Benimkisi kýsa bir mutluluða aptalca bir aldanmaktý ...

Ne zaman aklýma gelsen,
"Seni Seviyorum"’lu cümleler sýralanýyor dudaklarýmda.
Hep güler yüzün gözlerimin önüne geliyor,
Kokunu duyuyorum
Baðrýmý rüzgara her vurduðumda !!!

Sonra bütün hayallerim gibi
Gözyaþlarýmla birlikte
Gözlerimin çukurlarýna akýp gidiyor
Her þey !!!!
Dönüp bakýyorum darda kalmýþ hislerime;
Kalmamýþ hiç bir þey !!!

Mehmet Zafer
Sosyal Medyada Paylaşın: