Aman ufff þairin caný sýkýlmýþtý,
sevdiðinin sözlerini duyunca
heybetli düþüþleri yaþýyordu hayallerinden
açýlmayan paraþüt misali boþluða giderken
bir el uzandý hayata tutunmasý için
ne kadar kýzsa da sevdiði þaire,
onun yok oluþuna göz yumamazdý
tuttu onu
çünkü
seviyordu her halini ölümüne
bilseydi tek nefes hakký olduðunu
hiç düþünmeden ona verirdi
öyle bir aþk ki yaþadýðý
ölümün vuslat olduðuna inanmýþtý
Ve uyanmýþtý þair korku dolu rüyasýndan
bir anda sevdiðinin karþýsýnda buldu kendini
gözlerinde nemli duruyordu hayalleri hala
ve þaþkýn bakýþlarýyla
sevdiðinin sesiyle kendine geldi
hadi,
koy baþýný dizlerime dedi sevdiði
seni sevmenin güzelliðinde saklý olsa da acýsý
sen benim nefesim sin dedi
ve sustu
bir kaç serçenin ötüþünden baþka hiçbir þey yoktu etrafta
þairin baþý sevdiðinin dizlerinde
rahat
huzurlu
kapattý gözlerini derin bir oh çekerek
sanki tüm yýkýlan hayalleri yeniden inþa edilmiþti
mutluydu
sevdiðinin okþamalarý hafifletiyordu aðrýlarýný
hayal kurmak serbest dedi sevdiði
hadi
ikimizin olduðu bir ada düþün mesela
herkesten uzak
güneþ, su ve senin o güzel yüreðin
durakladý sevdiði birden
ve
beni sakýn býrakma dedi, beni sakýn býrakma
býrakýrsan ölmem
yaralý kalýrým,
yarým kalýrým,
acý çekerim ama ölmem
caným yanar yokluðuna da isyan ederim
sakýn býrakma beni
seni bu denli severken
sevgimi boþa çýkarma...
Þair suskun, dinlemekteydi
yüreði aðzýnda
boðazýnda bir düðüm
konuþmak istedi
konuþamadý
baþýný salladý tamam der gibi
ellini sýmsýký tuttu sevdiðinin
ikisi de ilk defa bu kadar yakýn ve bu kadar huzurluydu
sessizlik oldu bir an
kuþlar uçmuþtu çoktan
gece olmuþtu
ay parladý ve yýldýzlar sanki onlara gülümsüyordu
sevdiði merakla sordu
beni ne kadar seviyorsun?
Öyle çok baðlýydý ki þair sevdiðine
aklýna kördüðüm gibi demek geldi
evet evet ben seni kördüðüm gibi seviyorum dedi
sevdiði gülümsedi
bu benzetmeden hoþlanmýþtý
ve eðildi þaire doðru
kulaðýna fýsýldadý
bende seni, senin beni sevdiðin gibi seviyorum
dedi
ve bir buse kondurdu yanaðýna usulca...
Uzandý sevdiði þairin yanýna
uyku gözlerinden akýyordu ikisinin de
ama hiç uyumak istemiyorlardý
sanki uyusalar
bu büyü bozulacaktý
korkuyla titreyen sevdiðine sarýldý
ensesinde hissetti sýmsýcak nefesini
kalbi duracak gibiydi sevdiðinin
omzuna konan busenin dokunuþuyla irkildi
ve gülümsedi þair
iyi uykular dedi usulca kulaðýna
ve kapandý gözler gecenin sakinliðinde
þükretti þair
sevdiði kollarýnda uyuya kaldý
Ve sabah oldu
ilk defa ikisi de birlikte açmýþlardý gözlerini
ayný güne
ayný yerde
birbirlerine baktýlar ilk gün ki gibi
sevgi dolu bakýþlarla
günaydýn dedi sevdiði
günaydýn canýmýn içi
sana da günaydýn dedi
sana da günaydýn ömrüm
ve sokuldu sevdiði kollarýna
öylece kaldýlar uzun bir süre
çok mutluyum diye fýsýldadý sevdiði
zaman durmuþtu sanki
bir an korkuyla döndü sevdiði
gözlerini büyüterek bu mutluluk hiç bitmeyecek deðil mi?
dedi
Sesi titreyerek
gözleri dolmuþtu þairin
sana söz ömrüm
sana söz hiç bitmeyecek
dedi
ve sýmsýký sarýldý sevdiðine...
06.08.2013
Rasim Yýlmaz