LİRİK BİR GÜLÜMSEYİŞ

Kapanmak bilmiyor hiçliðin parantezleri
Uzun cümleler kuruþum bu yüzden, baðýþla þaþkýnlýðýmý
Günün kýbleye dönüþ saatindeyim, sayýklama zamaným
Geçmiþ bir yaz gibi uðulduyor kulaklarýmda
Mevsimlere çarpýp dönen yüzündeki giz
Zehrin ve hançerin lirik gülümseyiþi
Her dönemecinde helak olduðum o uzun yolculuk

Çýrýlçýplaðým bu kentin ortasýnda
Ne kaldý tutunacaðým antik hüznümden baþka
En iyi þairlerim de gitti, en güzel þiirleriyle
Rengini çoktan unuttum tütün kokulu gömleðimin
“Çiçekleri koparmayýn, çimlere basmayýn” diyorum ya
Sözün geliþi iþte
Ülkemdi, göçmenim þimdi
Yeryüzü düþlerimden
Yüzüm gölgeme rehin

Belki ay doðar bu gece, ýssýz bir sokakta yürürüm
Bir ýslýk kondururum dudaklarýma, bir marþ söylerim
Parkalý bir delikanlýya rastlarým, tedirgin bir genç kýza
Kendime rastlarým bir evde, çepeçevre kuþatýlmýþ
Iþýklarý söndürürüm
Elimi belime atarým belki.

Sosyal Medyada Paylaşın: