EL GİBİ

Yalnýzlýk hiç bu kadar zor olmamýþtý.
Dibine iniyordu gecenin karanlýðý.
Serin bir rüzgârla savrulan aðaç dallarý,
Götürüyordu ruhumun derinliklerine aþkýmý.
Hapsederek benliðimi tam orta yerine,
Býrakýyordu bir baþýma beni, atmayan kalbimle...

Kalbim atmýyordu, sol yaným acýmýyordu;
Sadece bir baþ aðrýsý;
Sanki, dünden kalma bir sarhoþtu.
Ellerimde resmin, öylece bana bakýyordu;
Ama gözlerin, aðlýyordu...
Ellerin, titriyordu...
Ve yüreðin,
Gidiyordu...

Sen, gidiyordun artýk hayatýmdan;
Ve hep biriktirdiðim tozlu anýlarýmdan.
Uzaklaþýrken adým adým yanýmdan,
Birer birer býrakýyordun kýrýntýlarý ardýndan.
Ben, çaresiz küçük bir serçe yüreði,
Öylece bakakaldým arkandan,
El gibi...

MUTAHHARA ARLI ÖZKÖK
muti
Sosyal Medyada Paylaşın: