Aldým BEN/i karþýma, Süzdüm onu baþtan aþaðýya... En ufak kýrýntýyý, En kuytudaki duygularý, Düþünceleri, Yaþantýyý, Planlanmýþ ayrýntýyý...
Ne BEN beni beðendi, Ne yüreðim BEN/e yüz verdi. Ýki yabancý, Ýki farklý açý, Ýki ayrý dünya, Ýki tezat hülya. Ve iki yazýt, Ýkisi de birbirine zýt.
Görüntü olduðunda ses yoktu, Ses olduðunda görüntü yoksundu. Çeliþkiler yumaðý sardý benle BEN/i. Soðuk bir esinti sardý her yeri.
Dedim; "sen az geride kal". Dedi; "sen ayaðýný denk al". Hýþmým daðlarý deldi, Benle yansýmam hiddetlendi. Ortalýðý birbirine kattým, BEN/in tüm gemilerini yaktým. Ben yaktýkça BEN dirildi, Ayna olup sivrildi.
Dedi; "BEN/i sen þekillendirdin ! BEN/liðimi doðrularýnla çevreledin, Ne yaþantýný tartýp biçtin, Ne sýk dokuyup ince eledin. BEN dedin, Hayatým dedin, Doðrularým dedin, Ve beni yönlendirdin. Olduk olmadýk her þeyle, Ýnþâ çabasýna girdin. Bak þimdi yansýmana ! Dünyana, Tutkularýna, AN/ý kavrayýþýna... BEN senin eserinim, Aynadaki resminim !"
BEN/in sözleri kanýmý dondurdu. Yüreðimi sarýp, ferimi soldurdu. Hiddetimin yerini þaþkýnlýk aldý, Benliðimin her karesini hüsran sardý.
Bana mýydý bu müfteri kelâm ? Ne vakit dolandý ayaðýma zalâm ? Nasýlda farketmedim eserimin küçüldüðünü, Eserimi küçülttükçe egomun büyüdüðünü. Bir BEN vardý, benden içeri... Uzaðýmda deðil, herdaim beri...
Hiddetim toz oldu, topraða karýþtý, Çöküþümle hüsraným, birbiriyle yarýþtý. Boynum öyle büküldü ki, Aðacýn dallarý kýskandý Utancým ayyuka çýktý, Ar damarým yýprandý. Feryadým sessizdi. Hüzünlüydü/elîmdi. Bir mevtâ misali ölü, Kâinat misali diriydi. Âdem kadar eski, AN kadar yeniydi.
Masaya tek tek dizdim. Doðrularýmý/hayatýmý, Yanlýþlarýmý/tutkularýmý, Ýdeallerimi/tabularýmý... Ben diktikçe yenisi geldi, Eskisinin üstüne postunu serdi. Masaya koyduklarým, göðün tepesine ulaþtý. Bitmek bilmedi bir türlü, masanýn dýþýna taþtý.
O zaman bildim ki, vakit yenilenme vakti ! Her þeyi ardýna býrakýp, yenilemeli ahti ! Býraktýðým hiçbir þeyin tasasýna düþmedim. Piþmanlýðým o kadar büyüktü ki, Vazgeçtiklerimden yerinmedim. Tövbelerimi dizdim ipe tek tek, Ýmame oldu tövbelerime yürek.
Kalktým masadan, selâmladým BEN/i. Her þeye raðmen, benle olan BEN/liði. Ardýma bile bakmadan, yeni bir yola çýktým, Ben bu yolun uðrunda, 35 yýllýk BEN/i yýktým...
TÜLAY YILDIRIM EDE Sosyal Medyada Paylaşın:
tülay yıldırım ede Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.