Kavuþamamaktýr belki de insanýn canýný en çok acýtan. Aradaki mesafeler metrelerle ölçülse dahi, sanki ona asýrlarca uzak gibi olmak yakar insanýn canýný. Mutlu olmak varken onunla, neden bekliyorum diye düþünür insan kimi zaman. Onu gördüðü an, sanki bedeni alev alýr insanýn. O, böyle hissetmiþ ya hani, karþýsýndakinin de öyle hissettiðini hissederek mutlu olur an. Kalbi pýr pýr atar onun için. O an en büyük mutluluðu yasar insan. Ýste, o dakikadan sonar sanki kendi hayatýný ona adar. Her anýnda onu saklar hayatýn. Yaþadýðý en büyük heyecanlarda bile aklýnýn bir köþesinde olur her zaman. Mutluluðun anahtarý gibi görür onu. Kendisine atýlan küçük su damlacýklarýný sel sanýr aslýnda. Ýnsan ya iste bu varlýk, ondan hep böyle aldanýr belki de. Her zaman küçük çýrpýnýþlarý büyük uçuþlar zanneder. Sonra anahtar elinden uçup gidince adeta selde boðulur kalýr. Sanki anahtar gitmeden önce onu daðlarýn yamaçlarý ardýnda bir mahzene kapatmýþtýr. Gönlü, ruhu, kalbi, bedeni her þey iþlevini yitirmiþ, bir tek onun adý kalmýþtýr sadece akýlda. Ýnsan ya iste bu varlýk, çoðu zaman kendini kalbe adayarak kesilmiþtir ipi. O saatlerden sonra bütün hayalleri bir konteynýrýn içine atýlýp gidilmiþtir insanýn. Sadece basit bir berrak aþký kalýr insanýn; onun ellerini tutmayý bekleyen avuçlarý arasýnda. Ve insandýr ya iste bu varlýk, sadece bunun bile onu hayata baðlayacaðýný umarak nefeslerine devam eder. SENA YILDIZ Sosyal Medyada Paylaşın:
SENA YILDIZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.