SUSKUN BIR MATEM ( Kutlu dogum haftasina ozgu yazilmis bir eser)

Serin serin esiyordu rüzgâr. Etrafta ne bir kuþ cývýltýsý kalmýþtý ne de mutlu insanlarýn sesleri…
Herkes bir yerlere çekilip çok kötü bir bir gerçeði unutmaya çalýþýyordu. Ýnsanlar gözleri ile birlikte yüreði ile de aðlýyordu sanki.
Herkes adeta yetim kalmýþtý. Boynu bükük, her þeyden mahrum gibi…
Aslýnda bunlarýn tek bir sebebi vardý. O an bütün ömürleri boyunca yaþayacaklarý en kötü þeyi yaþamýþtý insanlar.
O gün… O gün Peygamberimiz ölmüþtü. Gönüllerin þahý, Allah’ýn en birinci kulu, insanlarýn örnek aldýðý, herkes tarafýndan büyük bir aþkla sevilen biricik H.z Muhammed (S.A.V) ölmüþtü. Onun nefesinin kesildiði an sanki herkes nefesini yitirmiþti. Büyüklü küçüklü herkes hýçkýra hýçkýra aðlýyor, kimsenin aðzýndan bir tek kelime bile çýkmýyordu. Güller bile boynunu bükmüþtü.Onlar bile bu duruma dayanamýyordu.
Herkes periþan olmuþtu. Bu duruma sevinen belki de sadece bir kiþi vardý. Biricik gül kokulu Peygamberimiz…
Evet, o bizlerden ayrýlmýþtý ama hiç korkmuyordu. Bizlere, Kuran’a, dinimize güveniyordu. Çünkü o insanlar için elinden geleni yapmaya çalýþmýþtý ve insanlarýn ona bu yaptýklarýna karþýlýk vereceklerini biliyordu. Hem zaten o istemediði bir yere gitmemiþti ki. Ya Resulallah’ýn yanýna gitmiþti. Cennetine kavuþmuþtu. Allah’ýna kavuþmuþtu. Ahiretine kavuþmuþtu.
Aslýnda insanlarda biliyordu bunu. Ama, yine de kabullenemiyorlardý. O, bütün gönüllere taht kurmuþtu. Sanki o olunca her þeyde ayrý bir canlýlýk, bir huzur, vefa ve Allah korkusu oluyordu. Herkesin sevdiði, eþi benzeri olmayan, güzel ahlaklý, dinine Allah’ýn yarattýðý her þeye vefalý bir mümin, bir kuldu.
Peygamberimiz hiçbir kimseye aþaðýlayýcý, kötü gözlerle bakmaz aksine onlara büyük bir sevgiyle yaklaþýrdý. Ýnsanlarý hiçbir zaman zengin, fakir diye ayýrmaz herkesi kendi gözünde eþit tutardý. Bütün insanlara yardým ederdi. O, solmuþ bir çiçeðe karþý bile vefalýydý. Onun için bile elinden geleni yapardý. Yetimi doyurur, evsizlere yardým eder, Allah’ýn yarattýklarýný her daim korurdu.
O, çevresindeki herkese yardým eden, güzel ahlaklý, güvenilir bir insan, bir kul olduðu için herkes tarafýndan sevilirdi. Zaten bu yüzden herkes periþan olmuþtu. Hiç kimse böyle sevgili bir kulun birden bire onlardan ayrýlmasýna katlanamýyordu.
Peygamberimiz öleli iki üç gün olmuþtu. Sanki etrafta yaprak bile kýpýrdamýyordu. Rüzgâr esmiyor, güney eski neþesiyle doðmuyor gibiydi. Adeta her þey bütün enerjisini yitirmiþ gibiydi.
Peygamberimizin kabri daha sonralarý Mekke’ye yapýlmýþtý. Herkes sürekli oraya gidiyor, Peygamberimizin kabrine kafasýný yaslayarak saatlerce orada kalabiliyordu. Bütün insanlar Peygamberimizin kabrinin etrafýnda Ya Muhammed diye aðlýyordu.
Biricik Peygamberimizin kabri gül kokuyordu. Peygamber gülü… Herkes oraya geldiðinde Kâbe’nin örtüsünü koklar, Peygamberimizin kokusuymuþ gibi haz duyarlardý.
Peygamberimizin yokken insanlarýn içinden hiçbir þey yapmak gelmiyordu ama zaman da yavaþ yavaþ ilerliyordu.
Peygamberimiz biz müminlerden her zaman dinine baðlý, Kuran’ýna baðlý, Allah’ýna baðlý olmamýzý istemiþti. Bazý insanlar Peygamberimizin yolundan, Allah’ýn yolundan gitmiþlerdi, bazýlarýysa içlerinden geleni, istedikleri þeyleri yapmýþlardý.
Ama herkes bir þeyin farkýndaydý. Böyle bir kul, böyle güzel ahlaklý bir Peygamber, bu kadar fedakâr, güvenilir, Allah’ýna baðlý, insanlara baðlý bir kulun hiçbir zaman eþi olmayacaktý.
SENA YILDIZ[ /alt_cizgi ]
Sosyal Medyada Paylaşın:

SENA YILDIZ Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

SUSKUN BIR MATEM ( Kutlu dogum haftasina ozgu yazilmis bir eser) İNSANYA İSTE BU VARLIK.. GÜZEL SONN