FOTOĞRAF

Her iki yýlda bir veriliyordu;
Ayakkabý, mont, yelek, parka...
Emekçilerin çoðu, iþverene hayýr duasý ediyordu...
Halbuki! Söke-söke, diþe-diþ mücadele ile alýyorken, Sendika;
Adý bile geçmiyor, esamesi okunmuyordu, verilen sanki sadaka...
’Devletimize zeval gelmesin, bereket versin’ diyerek, ücret bordrosu katlanýyordu.

Her üç nisan akþamýnda, Cami avlusunda;
Kazalarda? Yitirdiklerimize mevlit okutuluyordu, ruhuna...
Gündüzüne de, açýk büfe yemekli, müseccel markanýn kuruluþu kutlanýyordu,
Çoluk-çocuk, akraba-talukat ve emekli-çalýþan davete icab ediyordu,

Oysa! Sendika, kazalarý ve iþgüvenliðini mesele yaptýðýnda;
Daha baþkaca sorunlara çözüm bulmak için salonda toplanýldýðýnda,
Her ne yapýldýysa ve nedense, genellikle de elli’yi geçmiyordu katýlýmda.
Ýþte! O zaman, kaybettiklerinin etini geveliyordu,aslýnda...
Üç Nisan da, eline tutuþturulan, iþverenin ikram tabaðýnda.

Arkadaþlarý tarafýndan oluþturulan ’Ayak takýmý’ tiyatrosunda;
Emekçilerden çok, Halktan ilgi görüyordu, sahne aldýðýnda.
Hediye edilen haklar, mücadele ile alýnmadýðýnda;
Eriyor örgüt, yavaþ yavaþ, demokratik haklar ikinci planda kaldýðýnda.

Ne yazýkki! Örgütünü deðil, müseccel markayý önemsiyordu;
Emekli ve çalýþanlarýn ortak kurduðu, sanal platformda.
Öz sorunlarýný mesele yapanlarý, markaya hakaret sayýyordu...
Yýllarca ve ayný ortamda, ayný þemsiye altýnda,
Omuz omuza mücadelede ve kara günlerde de dayanýþmada,
Birlikte olduklarýný, bir çýrpýda kenara atýyordu.

Bu durumda, gelecek görünüyor, vaziyet ortada;
Pek yakýnda bu sinemada...
Gitti gidiyor sendika, eli kulaðýnda...
Çalýþanlar görecek, hepsi de sonunda...

Þiarýmýz olmalý/ydý, örgütlü mücadele ve sýnýfsal dayanýþma.
Yýllarca çektiðim fotoðrafý, bu vesile ile paylaþtýðýmda...
Emekçi kimliðimiz, daha çok tutulmalý ön planda,
Ýyi günde, kötü günde, daima örgütünüz olmalý aklýnýzda.

29.07.2013
Ömer KIYAK


Sosyal Medyada Paylaşın: