Dön sýrtýný, gösterme yüzünü canýmýn içi. Görmesinler güzelliðini, açmadan daha soldururlar gül benzini. Gönlünün yurdunu terk edip güneþ gizlenmiþse daðlarýn ardýna, bil ki kendi yolunu kaybedip, hüznün tadýna vardýðýndandýr ay çiçeði.
Bu topraklarda, akýl ve vicdan kirlenince, güneþ de tutuluyor.
Yine de sen üzülme! Bu böyle gitmeyecek, güneþ karanlýðý yýrtacak. Bir sabah aðarýrken tanyeri, geçip aydýnlýklarýn karþýsýna, kutsayacaksýn düþlerini ve o gün geldiðinde, bal toplayan arýlar gibi sana uzanýrken eller, kuþ ve çocuk sesleri içinde sevincinin pýrýltýsýný savuracaksýn dört bir yana.
Dayan ay çiçeði dayan...
22.02.2015 Ömer KIYAK & Seval AKKUÞ
Deðerli þiir dostlarý; Bu þiir kollektif bir þiir oldu bu kez. Ayný acýlara iki yürekten dökülenlerle oluþtu bu dizeler. Sadece benim sayfamda yayýnlanmasý bir farklýlýk ama duygular da þiir de ortak. Güzel yüreði ile bu þiire yürek katan deðerli dost Seval AKKUÞ’a sonsuz teþekkür ediyorum.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ömer KIYAK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.