KANSER
Seni de besliyordum, kendimi de;
Geçinip gidiyorduk bir bedende...
Ne deðiþti, neyi beðenmedin de, ben de?
Bilmiyormusun? Ben kaybedersem, sen de...
Sen de vefasýz çýktýn be kanser;
Ekmek elden, su göldenken hem de...
Kendine yontmaya baþladýn, bencil keser,
Yok öyle yama! Ben öleceksem, sen de...
Kalmadý baþýmda saç, yüzümde kaþ; Beni benden aldýn,
Ne oldu þimdi, çok mu rahatladýn?
Ýþte! Doktor amca dedi; ’Fýstýk! Hadi yýrttýn’...
Kanser ölüm deðil, bu baþarý benle- týbbýn.
Birlikte kepini uçuracaðýz, düðününü de göreceðiz, sevgili Ilgýn...
23.07.2013
Ömer KIYAK
Bu þiiri, Kanserle mücadele eden; Kardeþlerim, komþularýmýzýn biricik kýzý, sevgili yeðenim Ilgýn’a ve tüm hastalara hediye ediyorum. Hepsine de acil þifa diliyorum. Baþaracaklarýna da yürekten inanýyorum. Sevgilerimle
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.