bende ki sen

Kalýndýr çizgilerin siyahlýðýnda,
aþkýn satýr satýr beyaz düþleri...
Özlemin, bedenimde ki toprakta can bulsa;
zerremin hesabýný yapmaktan utanýrým.
esaretin köle kokulu tenime acý,
ince ince yazýlmýþ yaradýr.
Zamanýn tahakkümüne yorgun düþmedi baþým,
yanýmdayken de ayrýlýðýna inandýðým zamanýn geldiðini,
mavi gökyüzünde anlamýþtým.
Düþünceme her akþam gelmenden,
misafirin sene gele ben olduðumu hoþbulmadým.
Yanan bir can býraktýn dönüp bakma arkana,
yangýn yerinden sað kalan kainatýmdan bir ben kaldým.
Kendine iyi bak gamzesine aþýk kalakaldýðým,
gamzene aþýk kalmam nedendir,
yanaðýndaki güzelliði oluþturan tamamlanmamýþlýðýn ,
bendeki sensizliðe benzetmeye çalýþmamdandýr.
Hoþçakal
Sosyal Medyada Paylaşın: