O sahile inmiþtim geçenlerde, Yýllar geçti ama hiç deðiþmemiþ oralarý. Balýkçý kulübesi de ayný yerde, Köhne iskeleyi yýpratamamýþ denizin azgýn dalgalarý. Ýhtiyar balýkçý sordu seni; Þimdi bizden çok uzaklarda dedim. Elleri titreyerek sildi gözlerini, Dedi: “ne zamandýr görmedim” Ulu bir aðaç vardý, Hani, üstüne isimlerimizi kazýmýþtýk. Demiþtin; bizden hatýra kalsýn… Ýþte orada yine seni andýk. Sensiz tadý kalmamýþ burasýnýn. Ýhtiyar balýkçýda ayni þeyi söyledi. Bizden sonra yüzünü görmemiþ baþka âþýklarýn. Anlayacaðýn baþka âþýklar buralara gelmemiþ. Bir gün belki, bu sahile baþka âþýklar gelirse, O zaman göreceklerdir aðaçtaki isimlerimizi. Tabiat, deniz ve ihtiyar balýkçý, Anlatacaktýr onlara bizim aþk hikâyemizi.
07.09.2000 Erman Ulusoy Kýrklareli
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ermanulusoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.