Güneþ yine doðudan doðdu, Her zaman ki gibi Ama zamaný deðiþti, Çünkü dünya dönüyordu. Gece oldu, Saate baktým doðruydu. Gündüz oldu, Saate baktým doðruydu. Oturdum masanýn baþýna, Raký þiþesini koydum, Kadehimi doldurdum, Kadehim masada doðruydu. Takvimden bir yaprak kopardým, Tarihe baktým o da doðruydu. Her þey zamana uyarlamýþtý kendini. Peki, o zaman dedim; Sen, benim istemediðim zamanda, Nasýl oluyor da, Bütün bu kuvvetlere ve zamana karþý koyarak, Benim benliðimi esir alýyor Ve ben seni unutmak istediðim hâlde, Hiç aklýmdan çýkmýyorsun. Sen, sevgi ve aþk denilen kuvvet, Anladým, zaman ve mekân tanýmýyorsun…
04.07.2013 Erman Ulusoy Kýrklareli Sosyal Medyada Paylaşın:
Ermanulusoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.