Zarfý açmanýn inceliðinde,
mektup var! lacivert bir zarf içinde
parmaklýklar arasýnda mucizevi hisler
diyar diyar üflenmiþ ruhuna onun
velakin ara sýra akrebin zehriyle
dolanýr satýr arasýna çaresiz merhabalar
Merhaba çilem! düþük voltajlý sevgimi hisset
dolunaylý gecelerde hiç bitmeyecek seviþmeleri
bir o kadar da çok uzak yýldýzlarý
görünür de buza tutunur her kalbin yosmasý
ateþ izin verdiði sürece erir suyun inadý
Her þeyden önce kaybedilmiþ savaþlar
senden bile önce yaþadýðým hayatlar
bu mektubu kirleten dudaklarým olmamalýydý
uygunsuz kanlarý kabul etmez asil canlar
birazdan yangýný söndürecek adi dualar
Bu þehirden sana son mektup, unutulmasýn diye
ve uzun bir býçak sessizce sokulan kalbe
kendini kurutacak aðaçlar bilirim
içini kusacak yüce daðlar
býçak kalpte kaldýðý müddetçe
Þehir de tuzlu bir sýðýntýyým yalnýzlýðýmla
at boklarýný ezen arabalarýn önünde
ellerimi tuttuðunu düþün
ellerimden kanarken bu mektup
kaçýk ahlara, hicvedilmiþ umutlara sürün
Hayata dair, nice aðýr dönmedolaplara bindik
gide gide bir arpa yolu alýnmasý güç dünyada
dinle! kelimeler seninle konuþuyor, hayret!
fýþkýrýp kaðýttan lav misali yüreðine akýyor
bir dönmedolap daha devriliyor gözlerinden
Unuttuðunu düþünmeni istemezdim, korkma n’olur!
bu haykýrýþ tekmelenmiþ sýrtýmda aðrý
seninle ilk ayak basmýþlýðým vardýr hayata
geceleri duaya evrilen isyanlar
gül de olsa, kan akýtýr güzelden yana olanlar
Bittiði zaman haber vermesen de olur
kimseyi, ama kimseyi üzmek istememiþtim ben
þimdi sýðýndýðým yalnýzlýðýn parklarýnda
nasýl da keyifsizim, kirli sakallarým þahit buna
taþtým, yüreðindir mesken, dolmaya geldim