Sensiz hiç bir þeyin anlamý yok biliyor musun ? Ne güneþin doðuþu, ne batýþý, ne de ay ýþýðýnýn tadý, Peki soruyorum sana sen kendine yakýþtýrýyor musun ? Böylesine benden uzak oluþu, özlemeyiþi, aramayýþý.
Yanýmda olmasan bile çevremde olman yeterliydi, Bana uzaktan tebessümün, göz kýrpýþýn yaþam kadar güzel, Hele birde yanýmda olduðun zamanlar dünyalar benimdi, Seni koklamak, sarýlmak diz dize olmak ömre bedel.
Hiç bir þey söylemeden çektin gittin öylesine, Ne sýcacýk bir veda, ne de buz gibi bir elveda yoktu, Beni ortada býraktýn canlý, canlý topraða gömercesine, Bunca yaþananlarýn hatýrýna bana bir hoþça kal çok mu ?
Zafer Özcan-(14.07.2013)
Sosyal Medyada Paylaşın:
BELALIM532 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.