Bedenimi yakan öyle bir ateþsin ki, Cayýr, cayýr yansam da sesim çýkmýyor, Sen bana neler yaptýn düþtüðüm bu hal ne ki, Unutmaya çalýþsam da gönül izin vermiyor.
Tanýmadan mý baðlandým sana ne dersin ? Yanlýþ olsa da göz görür, gönül söz anlamaz, Seni her halinle sevebileceðimi düþündüm ben, Aþk bu aptallýktan vazgeçmediðin sürece kalmaz.
Daha önce aþký hiç böylesine yaþamamýþtým, Çünkü benim masum yüreðim sevgiyi karþýlýklý biliyor, Ben büyük þehirlerde insanlar farklýdýr sanmýþtým, Ama gel gör ki yüreðim her zamankinden daha çok yanýyor.
Zafer Özcan-(14.07.2013)
Sosyal Medyada Paylaşın:
BELALIM532 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.