Bu içimdeki boþlukta Her gün asýldý yokluðun Geliþine doðan her güneþi boþ bir engebede vurdular kanatlarýndan
Akþam olunca çöken karanlýk kýskandý çoðu kez Gözlerimde devriye gezen gözlerinin hayalinde kana boðuldu düþlerim Annemden bana kalan bað Çoktan unuttu varlýðýmý adýndan bu yana
Sarýlýp dallarýný öpecekken ben Kýrdýlar çoðu kez seni
Çoðu kez yamalý bu hayat yüzünden eþkýya gibi dýþlandým Akan gözyaþýmdan utanýp içime baðladým hüzünlerimi
Ve sevgili;
Asýldýðýmdan beri seni sevmek sucundan Ýçemedim ölüm denen son kadehi nasýrlý avuclarýndan…
Bu karanlýðý tutup boðazýndan vuramadým boþluða
Utanmadým sana büyüttüðüm uykusuzluklardan Doðacak güneþlerden beklediðim her sýcaðý Ellerinden sorguladým
Bozmadý hiçbir acý yine yandý dizelerim Her cümlenin baþýna yazdýðým adýný Kendi sonuma nokta kýldým düþünmeden
Bugünde yoktun Bugünde ölemedim…
Gülþah...
,,,
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülşah Dağlı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.