Gönül evim hiç olmadýðý kadar sessiz bugün
radyoda son ses çalan türküye saðýr kulaklarým
ben kývrýldým üçlü koltukta hayaline sarýlarak
kollarýmýn boþluðunu görmek istemiyorum
bu yüzden gözlerimi sýmsýký kapalý tutuyorum
Bugün bu ev bir baþka sýkýcýydý
duvarlarýn aðýrlýðý üstüme çöküyordu sanki
dalýp dalýp gittiðim dünlerin acýsý vardý birde
aðlamayacaktým sözüm vardý kendime
ve inan aðladým yine
Bugün saatler bir türlü geçmek bilmedi
tiktaklarýn sesiyle zamana eþlik ettim
tavana dikerek gözlerimi kýsa metraj oynattým
ama her karesinde yine seni gördüm,
üzüldüm yokluðuna
Bugün her zamankinden çok daraldým
çekip gitmek istedim bu evden uzaklara
tutarsam kuyruðundan yarým kalan hayallerimin
gittiðim bu yollar sana çýkar mý dersin
yokluðunu her çekiþte içime ölüyorum yavaþ yavaþ
…
16.07.2013
Rasim Yýlmaz