Kanadý kýrýk bir kuþ gibi; Biraz mahzun, Çoðu zaman da kederli. Kim bilir, belki de boþ bir tablo; Ýçinde bir ben, Bir de kara gölgem. Öyle ya, Uzaktýk hep; Ben kendimle bir baþýma, Sen ise himayende kim varsa.
Ben bir kum tanesiydim, Sen ise, Çorak topraklarýn güneþi. Hep ama hep yalnýz; Senin gölgende bile. Biraz umut kalmýþtý, geleceðe dair; Çoktan yol verdim artýk Pembe düþlere. Karanlýk kaçýnýlmaz artýk, Yaþananlar tek tanýk.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülüm Çamlısoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.