lisanýmýzý yedi kelimeye kadar indirgemedikçe
birbirimizi asla anlayamayacaðýz
/halil cibran /
bizden önce
gözleri dönüyor seslerin yansýyan dokunuþunda
bir uzayýp bir kýsalan aminler baþlýyor
bir bozulup bir göveren gamzeler kuruyor yüzünde
bütün mimiklerinden anlaþýlýyor aþka geldiði
elinde kiremit rengi þiirler
boynu düzmece bir picasso’da soyunuyor
zencefil kokmalara yetmiyor zaman bizden önce
çürük gecede emilen pastilin
damaðýmýzda duruyor tadý
ilk öpüþenin dudaðýnda mevlit þerbeti
ilk yatan
devrimin kanlý çarþafýnda bembeyaz uyanýyor
üzünçler yerine el üstünde narin yerlerimizi örterek
yan yana bulduðumuz herþey nasýl daðýlýyor
yerlerini deðiþtirmeden korkularýn
yan yana gördüðümüz herþey beyazperdede
tanrý korkusu ölüm korkusu yükseklik korkusu
yan yana yürümekten nasýl çekiniyor omuzlar
bizden önce
o duygu bu dil þu anlam
oynar durur aynada
erimiþ cýva gibi
tersiyle düzü düzüyle aslý
lambanýn altýnda yüz
aþk’ýn sýrý gibi yüzde
gölgenin kanatlarý bizden önce
artýk
gevþek dizelerde gargara yapýyor þairler
bizden önce manastýrlara kapanmak içinmiþ günah
hocalarla düþermiþ göbeðimizin yangýsý ne tuhaf
bizden önce panzehiri bulunmamýþ sýkýntýnýn
bizden önce aþk paydos saatini
bizden önce nazar kurþun döktürmeyi beklemiþ
bizden önce
gramofonlarý hiç özlemediysek yuh olsun bize
hýrsýzlama aþk paklar þimdi bizi
payýnca kederli yeterince maðrur
baþka dilden bir þeydi ama içimizde hayat
bir kaybolmuþ enik
bir susmuþ sema
bir ücra gömüydü geçmiþim bizden önce
nasýl çýkacaðýz bu kýymýklarýn içinden
söylesene…
alicengizoyunu
(… farkýnda mýsýn, hep “biz” dedim, þiirin seninle bir ilgisi yok, aþk’ýn var …)