ÖLÜM

Neylersin ölüm herkesin baþýnda.
Gün gelecek sen de öleceksin bende öleceðim.
Sanma ki bu dünya sana kalacak.
Sanma ki öldüðünde kefenin cebi olacak.

Kefenin cebi olsa içine koyardýn?
Paralarýný mý, altýnlarýný mý?
Makyaj malzemelerini mi, kremlerini mi?
Yoksa; yoksa cep telefonunu mu?
Sanma ki öldüðünde bunlar cebine girecek.
Sanma ki öldüðünde bu kadar güzel olacaksýn.
Bedeninde ne güzellik kalacak ne de bakým.
Sakýn ümitlenme yaþarým diye.
Öleceksin iþte!
Tadacaksýn o aný!
Sen de bir tabuta gireceksin ben de bir tabuta gireceðim.
Zengin fakir ayýrt edilmeksizin.

Öldüðünde yanýna kuþ tüyü yastýðýný alamayacaksýn.
Makyaj yapamayacak; hep put gibi duracaksýn.
Gözlerin mosmor; ellerin, ayaklarýn soluk beyaz olacak!
Eskisi gibi sarýþýn olamayacaksýn.

Er ya da geç o mezara gireceksin zaten.
Nedir bu havalarýn?
Ne bu afra tafra gülüm?
Sanma ki yaþarým, sen de bir gün o ölümü tadacaksýn!




14.02.2010
NEVZAT
ÞÝMÞEK

Sosyal Medyada Paylaşın: